Γράφει ο Καλλίνικος
Τι είναι αυτό που θα μπορούσε να διαφοροποιήσει ένα σοβαρό κράτος με νόμους,
αρχές και ιθύνοντες από μια μπανανία όπου ο καθένας πράττει ό, τι θεωρεί σωστό και κυρίως χωρίς να δίνει λόγο; Τι είναι άραγε αυτό που μας διαφεύγει εδώ και 63 χρόνια σε αυτή τη χώρα προκειμένου να μετατραπούμε σε ΚΡΑΤΟΣ με ότι αυτό συνεπάγεται;
Ασφαλώς και υπήρξαν λίγες και φωτεινές εξαιρέσεις μέσα σε όλο αυτό το διαχρονικό μπάχαλο που επικρατεί εξ ιδρύσεως της κυπριακής μπανανίας που για λόγους αρχής την αναφέρουμε ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Αυτές οι λίγες εξαιρέσεις δεν αρκούν προκειμένου να καλύψουν το γεγονός της
άναρχης μετανάστευσης στη Κύπρο , από χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου, ούτε μπορούν να ισοσκελίσουν την ανυπαρξία μεταναστευτικής πολιτικής την οποία ο ίδιος ο Νίκος Χριστοδουλίδης καυτηρίαζε υποσχόμενος να δώσει ένα τέλος. Αυτό που είδαμε όλοι εμείς στους δέκτες μας τις προηγούμενες μέρες (συλλήψεις, ξυλοδαρμοί, απειλές, καταζητούμενοι να συνομιλούν με πολιτικούς και αστυνομικές Αρχές) κάθε άλλο παρά πολιτική θυμίζει. Δυστυχώς για ακόμα μια φορά ο Νίκος Χριστοδουλίδης μετρήθηκε πολιτικά και το ανάστημα του παρέμεινε λειψό. Όπως λειψό είναι και το πολιτικό ΜΠΟΙ των περισσότερων ΥΠΟΥΡΓΩΝ του. Ένας ΜΟΝΟ μέσα σε αυτούς είχε την ευθυκρισία να αναγνωρίσει ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ και έφυγε. Μόνο ο Μιχάλης Χατζηγιάννης ο οποίος σε αντίθεση με την Υπουργό Δημοσίας Τάξης Αθηνά Κουκκίδου-Προκοπίου είχε το θάρρος να αδειάσει την υπουργική καρέκλα.
Το πιο εύκολο ανάμεσα σε όλα αυτά είναι να κολλήσουμε τη «ρετσινιά» στους
Κυπρίους ότι είναι ρατσιστές. Σε λίγο καιρό οι Ελληνοκύπριοι θα είναι ΞΕΝΟΙ μέσα
στον ίδιο τους τον τόπο. Πρόσφυγες για δεύτερη φορά. Αυτό μας μαθαίνει η
κυβέρνηση Νίκου Χριστοδουλίδη ο οποίος δεν έχει καταλάβει ότι διοικεί ΚΡΑΤΟΣ
και όχι ΜΚΟ.
Σε άλλα νέα, ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ άφησε γένια βαθιά σκεπτόμενου Γάλλου διανοητή με
τους υπουργούς του να αλληλοσκοτώνονται για το ποιος θα του τα ευλογήσει…