Γράφει ο Καλλίνικος
Σε χαμηλά αλλά αρκετά υπολογίσιμα ποσοστά είναι τα στατιστικά στοιχεία για τον παιδικό καρκίνο στη χώρα μας όπου και εκδηλώνονται ετησίως 42 νέα κρούσματα τα οποία αφορούν στις ηλικίες 0 μέχρι 19 ετών, αποτελώντας το 1,5% όλων των κρουσμάτων καρκίνου στο νησί κάθε χρόνο.
Την ίδια στιγμή, ένα ελπιδοφόρο μήνυμα είναι το γεγονός ότι τα ποσοστά ίασης βρίσκονται σε πολύ υψηλό επίπεδο κάτι που δίνει ελπίδα σε δεκάδες αν όχι εκατοντάδες παιδιά που παλεύουν με τη συγκεκριμένη ασθένεια.
Το κυπριακό κράτος έχει πραγματικά τα τελευταία χρόνια κάνει άλματα τόσο σε ιατρικό επίπεδο όσο και αναφορικά με τη στήριξη παιδιών και γονιών σε σχέση με την αντιμετώπιση του παιδικού καρκίνου.
Οι ΜΙΚΡΟΙ μας ΗΡΩΕΣ καλούνται να δώσουν μια τεράστια μάχη από πολύ νωρίς και το κράτος οφείλει να παραμείνει αρωγός στις προσπάθειες τους.
Τις περισσότερες φορές δεν είναι μόνο η οικονομική ανάγκη των θεραπειών αλλά και η ψυχολογική στήριξη που είναι απαραίτητη προκειμένου αυτά τα παιδιά να βγουν νικητές από μια άνιση μάχη.
Το Υπουργείο Υγείας, ο ΠΑΣΥΚΑΦ αλλά και οι γιατροί πραγματικά βρίσκονται δίπλα από όλους όσους έχουν την ανάγκη τους και αυτό οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε ειδικότερα σε μια εποχή όπου οι μάζες αρέσκονται στην αποδόμηση θεσμών και κρατικών λειτουργιών.
Στόχος πρέπει να είναι ένας: Κανένα παιδί και κανένας γονιός δεν πρέπει να αισθάνεται ΜΟΝΟΣ του σε αυτή τη μάχη.
Ολόκληρη η πολιτεία οφείλει να στέκεται δίπλα τους τόσο οικονομικά όσο και ηθικά αν θέλουμε να υπάρχουν περισσότεροι νικητές.
Όλα αυτά τα χρωστάμε στους «ΜΑΧΗΤΕΣ» που έδωσαν τη μεγάλη μάχη με τον καρκίνο και δυστυχώς απεβίωσαν.
Κανένας, όμως, δεν πρέπει να νιώθει χαμένος σε αυτή τη μάχη και πρέπει να θυμόμαστε ότι ο «εχθρός» πλέον δεν είναι ΑΝΙΚΗΤΟΣ…