Η ηθοποιός Έλενα Παπαδοπούλου ρίχνεται στη μάχη για μια έδρα στη Βουλή ως υποψήφια Βουλευτής με το ΔΗΚΟ. Βρέθηκε και στο παρελθόν υποψήφια όπου είχε μια πολύ τιμητική θέση, όπως δηλώνει στους ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ.
Η ίδια αναφέρει ότι οι ρίζες της είναι στο ΔΗΚΟ, αφού από το 1986 αναμείχθηκε έμμεσα με το κόμμα, υπενθυμίζοντας ότι παλαιότερα είχε εκλεγεί στο εκτελεστικό γραφείο, επί Τάσου Παπαδόπουλου, υπηρετώντας για πολλά χρόνια, όπου εκλέχθηκε και ως επίτροπος πολιτισμού. Η κα Παπαδοπούλου αναφέρει ότι η ζωή της όλα αυτά τα χρόνια ήταν δύσκολη, με δύσκολους αγώνες, υπηρετώντας για πολλές δεκαετίες το θέατρο και σπουδάζοντας παράλληλα πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Η ενασχόλησή και συμμέτοχή της στα κοινά είναι ευρέως γνωστή και όπως υπογραμμίζει τη δεδομένη στιγμή υπάρχουν μεγάλα προβλήματα στον τόπο μας. «Όπως φαίνεται πάμε για επίλυση του Κυπριακού, σε πενταμερή, υπήρξε διάσπαση στο ΔΗΚΟ, υπήρξαν άτομα που είχαν ωφεληθεί ταμάλα και έφυγαν», αναφέρει συμπληρώνοντας ότι κτυπούσε ουσιαστικά το καμπανάκι για βοήθεια. Πιστεύει ότι ένας άνθρωπος του πολιτισμού έχει μια άλλη πολιτική εικόνα, βλέπει αλλιώς τα πράγματα. «Στην Κύπρο δεν έχουμε πολιτικό πολιτισμό, δεν υπάρχουν συνθήκες διαβίωσης για τη μεσαία τάξη, για τα παιδιά που γεννιούνται με κάποιο πρόβλημα, για τους ανθρώπους που έχουν αναπηρίες, για τους μονογονιούς, για τους ανθρώπους που έχουν χάσει τους γονείς τους. Έχουμε πολλά μεγάλα προβλήματα να λύσουμε ως κοινωνία, έχουμε πολλά κενά», υπογραμμίζει.
Η κα Παπαδοπούλου αναφέρθηκε και στο ΕΕΕ. «Με το να δίνει το κράτος ένα μικρό εισόδημα ούτε το ενοίκιο δεν καλύπτει. Δεν είναι αυτά που χρειάζεται ο τόπος», αναφέρει, δίνοντας ως παράδειγμα μια φράση ενός σπουδαίου γέροντα που γνώρισε, «’όχι να δίνεις ψάρια μόνο, να τους μάθεις να ψαρεύουν’. Αυτό πρέπει να κάνουμε σαν κοινωνία, να βρούμε τους τρόπους να παρακινήσουμε τους πολίτες να δουλέψουν, δίνοντάς τους κίνητρα», εξηγεί.
«Υπάρχει τόση ακαθαρσία, γιατί δεν βάζουμε τους φυλακισμένους μας να καθαρίζουν; Γιατί δεν λέμε στους ξένους εργάτες, με τους οποίους έχουμε γεμίσει τον τόπο, να καθαρίσουν και να τους δοθεί ένα επίδομα; Γιατί να μην πούμε στα νέα παιδιά που αυτή τη στιγμή δεν έχουν δουλειά, θα πάρεις ένα επίδομα από το κράτος αλλά έλα να με βοηθήσεις να κάνουμε κοινωνική εργασία; Το κράτος μας άρχισε πια να γίνεται του ¼, οι πλούσιοι να γίνουν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι», σημειώνοντας πως δίνοντας απλά το ΕΕΕ χωρίς κίνητρα οι πολίτες επαναπαύονται. «Τα νέα παιδιά στηρίζονται από τους γονείς και όλη μέρα είναι στο διαδίκτυο είτε με τα ηλεκτρονικά. Με τον τρόπο αυτό αυξάνεται η ψηφιακή ασθένεια και καταλήγουμε σε ψυχολόγους και ψυχίατρους, έχουμε γεμίσεις με παιδεραστές, με πορνογραφικά υλικά», τονίζει, επισημαίνοντας ότι έχουμε πάρα πολύ δρόμο για βελτιώσεις σε όλα τα επίπεδα.
Η κα Παπαδοπούλου σχολίασε επίσης και την απουσία του πολιτισμού στο νησί, «δεν υπάρχει ούτε κρατικό θέατρο, ορχήστρα, όπερα, σχολή Καλών Τεχνών. Υπήρχε ένα κρατικό θέατρο το οποίο υποβαθμίστηκε. Τα καλά χρόνια του θεάτρου που έζησα εγώ δεν υπάρχουν πια, τα θέατρα μας φυτοζωούν», υπογραμμίζοντας ότι σαν χώρα κάνουμε βήματα προς τα πίσω. «Προ Χριστού υπήρχαν τα θέατρα των Σόλων, Σαλαμίνας, Κουρίου, το Ωδείο της Πάφου. Αγαπούσαμε τον πολιτισμό και τώρα, 2000 χρόνια Μετά Χριστόν δεν έχουμε τίποτα», αναφέρει ενοχλημένη.
Ερωτηθείσα για τη σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο του θεάτρου αποκάλυψε ότι αντιμετώπισε και η ίδια ανάλογες συμπεριφορές, «αλλά ευτυχώς είχα τη δύναμη, την αγωγή από τους γονείς μου, την εκπαίδευση να φωνάζω και να ωρύομαι. Δεν το αποδέχτηκα ποτέ, γι’ αυτό και τώρα στέκομαι μπροστά στα παιδιά μου και στον άντρα μου, είμαι πολύ περήφανη, αλλά είχα τη δύναμη να πω όχι δεν στο επιτρέπω. Τιμωρήστε με αλλά αυτό δεν θα συμβεί σε εμένα», δίνοντας το μήνυμα ότι πρέπει να αντιδρούμε σε αυτά τα σάπια, τα άρρωστα, τα κακά που δημιουργούνται όπως τα χαρακτηρίζει.
Καταλήγοντας προσθέτει ότι διανύουμε μια πολύ δύσκολη περίοδο στη ζωή μας και «θεωρώ ότι πρέπει να υπάρξει αλλαγή στη διακυβέρνηση. Μετά από δύο πενταετίες που ζήσαμε με αυτήν την Κυβέρνηση επιβάλλεται αλλαγή. Η σήψη, η διαφθορά, το φάγωμα λεφτών από όλο αυτό το μοντέλο που έχουμε εξαγάγει για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε οικονομικά δεν ήταν και το πιο σωστό. Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια πρέπει και να φαίνεται τίμια. Όταν παίρνεις μια τέτοια θέση εξουσίας στα ανώτατα αξιώματα του τόπου πρέπει όχι μόνο να είσαι έντιμος αλλά και να φαίνεσαι».