Τις τελευταίες μέρες, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα, έχει ξεσπάσει ένα τσουνάμι αποκαλύψεων για άνδρες και για γυναίκες που κακοποιήθηκαν σεξουαλικά.
Άνθρωποι που για χρόνια απέφευγαν τον εφιάλτη τους και τον κοίμιζαν έσπασαν τη σιωπή τους. Ο βιασμός δεν είναι κάτι που συνέβη σήμερα ή χθες, είναι κάτι το οποίο συνέβαινε και συμβαίνει, σε όλους , σε όλους τους χώρους, σε όλα τα φύλα. Τα θύματα, συνήθως μετά την πράξη, βυθίζονται στη σιωπή και μαζί με αυτή παράλληλα και στη δική τους προσωπική κόλαση.
Σήμερα, η κλινική ψυχολόγος – σύμβουλος νευρογλωσσικού προγραμματισμού, Χριστίνα Σταματάκη, μας εξηγεί τους δύο τύπους του βιαστή αλλά και τις συνέπειες ενός βιασμού, στο ψυχικό κόσμο του θύματος, είτε αυτό είναι άνδρας , είτε γυναίκα, με το στόχο να σπάσουν όσο περισσότεροι άνθρωποι γίνεται τη σιωπή τους.
Βιασμός, είναι η τέλεση σεξουαλικής πράξης, χωρίς την συναίνεση του θύματος. Πριν περάσουμε να δούμε τις συνέπειες που έχει ένας βιασμός στην ψυχολογική ισορροπία και υγεία του θύματος, θα ήθελα να πούμε δύο λόγια για τον θύτη-βιαστή.
- Ο θυμωμένος βιαστής. Είναι ο άνθρωπος που έχει απόλυτη ανάγκη να νιώσει δυνατός. Δεν χαίρεται αυτή καθ’ εαυτή την πράξη, αλλά το γεγονός ότι καταφέρνει να υποτάξει το θύμα στις ορέξεις του. Η συμπεριφορά ενός τέτοιου τύπου, μπορεί να αποδοθεί κυρίως σε τραυματικές πρώτες σεξουαλικές εμπειρίες. Πιθανότατα να έχει υποστεί χλεβασμό για την απειρία του ή το μέγεθος του οργάνου του ή ακόμα και για το σύνολο της εμφάνησής του, από γυναίκες που προσπάθησε να πλησιάσει σεξουαλικά. Η πράξη του, δεν είναι προσχεδιασμένη.
- Ο βιαστής της δύναμης. Είναι ο άνθρωπος ο οποίος προσχεδιάζει την πράξη του, παρακολουθεί τα θύματά του για καιρό, μαθαίνει τις συνήθειες του, από που περνάει, τι ώρα κλπ. Νοιώθει συνήθως πως το θύμα του, χάνει κάθε ευκαιρία να τον απορρίψει, αφού ο ίδιος κατέχει την δύναμη.
Οι έρευνες λένε ότι, το 1/3 των βιαστών είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, παντρεμένοι, με τακτικές σεξουαλικές συνευρέσεις με τους συντρόφους τους. Άρα, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως καταφεύγουν στον βιασμό λόγω στέρησης.
Τα θύματα τώρα, ανεξάρτητα της ηλικίας τους και του φύλου τους, περνούν 3 στάδια σκληρής δοκιμασίας, σωματικής και ψυχολογικής.
Στο πρώτο στάδιο, ο πρώτος καιρός μετά το τραυματικό γεγονός, βρίσκει το θύμα σε μια κατάσταση αποδιοργάνωσης και ψυχοσωματικής κατάρρευσης. Η πρώτη αυτή φάση μπορεί να κρατήσει κάποιες μέρες ή ακόμα και εβδομάδες.
Αναπτύσσει φόβους και φοβίες, γίνεται δύσπιστο και επιφυλακτικό ακόμα με τους οικείους του. Προτιμά να αποτραβιέται από το κοινωνικό του περιβάλλον, νιώθει ντροπή, οργή, αμηχανία και ενοχές. Αναρτιέται συνεχώς μήπως φταίει το ίδιο το άτομο, για ό,τι του συνέβη και προσπαθεί να καταλάβει ως ποιό σημείο, είναι υπεύθυνο για το πάθημά του. Σε αυτό το τελευταίο, συμβάλει πολύ και η κοινή γνώμη που συχνά, ανάλγητα λέει, πως εκείνη του κουνήθηκε, ή ρωτάει τι φορούσε, μήπως ήταν προκλητικά ντυμένη ή γιατί περνούσε από το συγκεκριμένο σημείο.
Τα θύματα λοιπόν, ξεκινούν να ζουν το δικό τους προσωπικό δράμα, χωρίς καν να μπορούν να πουν σε κάποιον τι τους έχει συμβεί.
Πλένονται συνεχώς και πολλές φορές την ημέρα, γιατί νιώθουν «βρώμικα». Ο ύπνος είναι ταραγμένος γεμάτος εφιάλτες, οι διατροφικές συνήθειες διαταράσσονται και αυτές. Συχνά τα θύματα, φτάνουν στο σημείο να μην μπορούν να ανταποκριθούν σε απλές καθημερινές τους υποχρεώσεις.
Στο δεύτερο στάδιο που μπορεί να κρατήσει και χρόνια, το θύμα προσπαθεί με διάφορους τρόπους να ξεχάσει το τραυματικό γεγονός και αποφεύγει συστηματικά να ακούει, ή να συμμετέχει σε συζητήσεις που αφορούν στο σεξ. Οι μνήμες όμως έρχονται συνήθως απειλητικές μέσα από όνειρα, από μια μυρωδιά, έναν τόπο που θυμίζει αυτόν, που συνέβη το γεγονός.
Σε αυτό το στάδιο το θύμα νιώθει έντονη την ανάγκη για εκδίκηση και συχνά φτιάχνει σενάρια γύρω από την καταστροφή του θύτη.
Εδώ, σε αυτό το στάδιο, είναι έντονο το χαρακτηριστικό του ότι το θύμα, χάνει πλέον κάθε ίχνος αυτό-εκτίμησης και αυτό-πεποίθησης που μπορεί να είχε πριν τον βιασμό του.
Στο τρίτο στάδιο, το θύμα προσπαθεί να γυρίσει στην κανονικότητά του, και καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπάθειες να συνεχίσει την ζωή του από εκεί που την άφησε. Αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί, χωρίς την βοήθεια ειδικού ψυχολόγου-ψυχοθεραπευτή και όχι σπάνια και ψυχιάτρου.
Η Χριστίνα Σταματάκη είναι κλινική ψυχολόγος και από το 2005 ειδικεύεται παράλληλα και στο NLP (Νευρογλωσσικός προγραμματισμός ) – Coaching το οποίο εφαρμόζει σε αθλητές (πρωταθλητές ολυμπιονίκες ), καλλιτέχνες, όπως και σε στελέχη επιχειρήσεων σε ομαδικά και ατομικά προγράμματα. Διδάσκει, αφιλοκερδώς, στο «Ζωγράφειο» στην Κωνσταντινούπολη. Συνεργάζεται με εκπομπές, περιοδικά και ιστοσελίδες.