Ο Παναγιώτης Λάρκου αποφοίτησε από την Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου Ελλάδος και εργάζεται ως σκηνοθέτης και ηθοποιός. Στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές κατεβαίνει ως υποψήφιος με το ΑΚΕΛ στην επαρχία Λεμεσού.
Μιλώντας στους ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ εξηγεί το σκεπτικό του πίσω από την απόφασή του να διεκδικήσει θέση στα έδρανα της Βουλής. «Στις εκλογές κατεβαίνω καταρχάς γιατί κάποιοι συμπολίτες μου, με πρότειναν κατά τη διαδικασία επιλογής. Δεν είχα ποτέ σκοπό να γίνω επαγγελματίας πολιτικός και ούτε πρόκειται. Ο «επαγγελματισμός» σε κάποιες θέσεις έχει την τάση να σκοτώνει το όραμα. Δεν έχω τη διάθεση να πάψω να ονειρεύομαι. Στο βουλευτικό σώμα θέλω να μπω για να αλλάξω τον κόσμο, και όχι εμένα», δηλώνει, ενώ εξηγεί πως την απόφαση την πήρε μετά από τρεις μέρες στον δρόμο με την κόρη του για το σχολείο. «Την κοίταξα και κατάλαβα πως αν δεν αποδεχόμουν την ευθύνη, θα ντρεπόμουν μετά να την κοιτάξω στα μάτια. Ένιωσα πως της χρωστάω να προσπαθήσω όσο μπορώ», αναφέρει. Παράλληλα, επισημαίνει ότι «κάποια στιγμή θα πρέπει η γενιά μας να βγει μπροστά, αλλιώς το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να ζούμε παρέα με τα λάθη των γονιών μας».
Ο κος Λάρκου, αναφέρει πως «ο άμεσος στόχος μου είναι να μην βρίζουν την ώρα και τη στιγμή που με ψήφισαν», ενώ τονίζει πως από εκεί και πέρα δεν διαχωρίζει στόχους με βάση την τοπικότητα. «Η Κύπρος είναι πολύ μικρή για να έχουμε τέτοιες πολυτέλειες. Για να φέρω μόνο ένα παράδειγμα: Αν κάποιος που ζει στη Λάρνακα νομίζει πως το να γεμίσει η Λεμεσός πύργους δεν τον αφορά, θα έρθει η μέρα που η πίεση της αγοράς δεν θα του επιτρέπει να πληρώσει το ενοίκιο του σπιτιού του και δεν θα ξέρει το γιατί. Η οικονομία και η Οικολογία του νησιού είναι πολύ κλειστή για να την αντιμετωπίζουμε αποσπασματικά». Όμως, όπως εξηγεί υπάρχουν σίγουρα προβλήματα τοπικού ενδιαφέροντος όπως η αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος της πόλης ή τα περιβαλλοντικά της προβλήματα, η αδυναμία της να προσφέρει επαγγελματικές ευκαιρίες στους νέους της. Ακόμη, ο κος Λάρκου αναφέρεται ειδικότερα στον Πολιτιστικό τομέα τον οποίο και γνωρίζει από πρώτο χέρι, επισημαίνοντας ότι «έχουμε χιλιόμετρα δρόμου να διανύσουμε, και αυτό δεν αφορά μόνο τους ρομαντικούς καλλιτέχνες, αλλά υπάρχουν πόλεις πολύ μικρότερες από τη Λεμεσό που βγάζουν εκατομμύρια από την Πολιτιστική τους παραγωγή κάθε χρόνο. Εμείς δεν τα χρειαζόμαστε αυτά τα χρήματα»;
Επιπρόσθετα, τονίζει πως η λίστα δεν έχει τελειωμό, «γι’ αυτό και η αντιμετώπιση μας πρέπει να είναι συνολική. Το πιο εύκολο για μένα θα ήταν να αραδιάσω μια σειρά από θέματα που θα έκαναν το Λεμεσιανό να νιώσει πως καίγομαι και ασχολούμαι μόνο με την επαρχία μου. Θα ήμουν ψεύτης και δεν έχω τη διάθεση να συστηθώ έτσι στους πολίτες. Το πιο ειλικρινές που μπορώ να πω είναι πως εάν το νησί δεν επανενωθεί, αν η Κύπρος δεν ξαναγίνει ολόκληρη, τότε η Λεμεσός δεν έχει καμία ελπίδα. Είναι σαν να πεθαίνει κάποιος από έμφραγμα και τα πόδια του να έχουν την εντύπωση πως δεν πειράζει, αυτά θα συνεχίσουν να περπατάνε».
Ο κος Λάρκου αναφέρει ότι υπάρχουν θέματα που χρήζουν βελτίωσης, υπογραμμίζοντας πως τα ανοικτά μέτωπα είναι πολλά και σημαντικά.« Η πόλη μας αναπτύσσεται χωρίς πλάνο, σπασμωδικά, από την άλλη το περιβάλλον που ζούμε κάθε μέρα χάνει σε ποιότητα, ενώ δεν έχουμε τα χρήματα για να αποκτήσουμε μια στέγη στη γειτονιά που μεγαλώσαμε και το μέλλον μας υποθηκεύεται σε ιδιώτες». Επιπρόσθετα αναφέρει πως στο ψηφοδέλτιο μπήκε ως άνθρωπος του Πολιτισμού, όπου πρέπει να γίνει πολλή δουλειά. «Το άμεσο είναι να κατοχυρωθεί το επάγγελμα, έτσι ώστε ν’ αποκτήσουν οι εργαζόμενοι στον τομέα, οντότητα, αναγνωρισμένη από το κράτος και να πάψουν να κατοικούν στο περιθώριο της πολιτικής.
«Θα παλέψω για τον Πολιτισμό και την Παιδεία με όλες μου τις δυνάμεις», σημειώνει, προσθέτοντας πως για τους δύσπιστους «να καταθέσω πως ο Πολιτισμός δεν είναι μόνο το θέατρο, οι συναυλίες, οι εκθέσεις ή η λογοτεχνία. Πολιτισμός είναι να περπατάς σε μια πόλη χωρίς να πατάς σκουπίδια, οι ανάπηροι να μην ψάχνουν χώρο να παρκάρουν ή τρόπο να ανέβουν στα πεζοδρόμια. Πολιτισμός είναι μια γυναίκα να αμείβεται με τον μισθό που της αξίζει και η ίδια γυναίκα να μπορεί να θηλάζει δημόσια χωρίς να την κοιτάνε με ύφος, όπως επίσης και κανενός η κόρη ή ο γιος να μην κινδυνεύουν να βρεθούν κακοποιημένοι ή νεκροί, γιατί η κοινωνία δεν γνώριζε, ή έκανε πως δεν γνώριζε», τονίζει. Επιπρόσθετα, τονίζει πως η Παιδεία είναι η τέχνη του να δημιουργείς πολίτες που έχουν κριτική σκέψη, χρήσιμους, που να μπορούν να κοιτάνε μπροστά. Πολιτισμός είναι όλα αυτά που μας κάνουν ανθρώπους», επισημαίνει.
Ο κος Λάρκου, αναφέρει πως μια χώρα μπορεί να χάσει τα υλικά συστατικά της και να βρει τρόπο να ξανασταθεί στα πόδια της, αν χάσει όμως τους ανθρώπους της, αν δεν βρει την ταυτότητα της, την Πολιτιστική, θα την καταπιεί η ιστορία και θα παραμείνει μόνο μια υποσημείωση σε ένα βιβλίο που θα γράφει πως εδώ κάποτε έζησαν κάποιοι οι οποίοι αφέθηκαν να κυβερνούνται από κάποιους χωρίς όραμα και έσβησαν», ενώ διερωτάται εάν είναι αυτό το μέλλον που θα θέλαμε να έχουν τα παιδιά μας; «Εγώ όχι. Όχι αν περνάει από το χέρι μου. Και να μην περνάει, πάλι όχι θα πω», τονίζει.
Καταλήγοντας αναφέρει πως «μας έχουν πείσει πως δεν αλλάζει τίποτα, είναι ψέμα, ο μόνος λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί επιτρέψαμε με την ανοχή μας και την αποχή μας δυστυχώς να συμβαίνει αυτό», ενώ τονίζει πως θα πρέπει να πάμε στην κάλπη. «Το αύριο δεν θα αλλάξει από μόνο του».