Στις ζοφερές μέρες του σήμερα είναι σημαντικό να υπάρχουν άνθρωποι ανάμεσα μας που να σου προσφέρουν ένα αληθινό χαμόγελο, ζεσταίνοντας την ψυχή μας. Η κυρία Ευαγγελία Μιλτιάδους μαζί με την αδελφή της Χαραλαμπία Μιλτιάδους, κάθε Πέμπτη μαγειρεύουν φαγητό στο σπίτι τους και το προσφέρουν δωρεάν σε οικογένειες ή σε συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη.
Η Μαρία κι ο Δήμος, από το «Αγκαλιάζω με Αγάπη» φροντίζουν να παραδοθεί το «πακέτο αγάπης», το οποίο μέσα περιέχει μαγειρευτό σπιτικό φαγητό, γλυκά όπως και φρέσκα φρούτα και λαχανικά.
Η κυρία Μιλτιάδους μιλώντας στους «Πρωταγωνιστές», εξηγεί πως γεννήθηκε η ιδέα αυτού του γεύματος αγάπης και προσφοράς.
«Πριν τέσσερις μήνες περίπου αφυπηρέτησα και θέλησα να αφιερώσω μέρος του ελεύθερου μου χρόνου, στη φιλανθρωπία. Καθώς προσπαθούσα να βρω τον τρόπο, παρακολούθησα μια συνέντευξη της κας Μαρίας Αντωνίου του «Αγκαλιάζω Με Αγάπη». Επικοινώνησα μαζί της και κέρδισε την εμπιστοσύνη μου. Ένοιωθα ότι με το να μαγειρεύω κάποιες μερίδες φαγητού θα μπορούσα να βοηθήσω και με παράκληση της κας Αντωνίου, αφού μου εξήγησε ότι χρειάζονται μαγειρεμένο φαγητό, άρχισα να μαγειρεύω βάζοντας στόχο μια φορά τη βδομάδα να μαγειρεύω τριάντα μερίδες. Η κα Μαρία Αντωνίου, μου είπε να επιλέγω μόνη μου το φαγητό και απλά να την ενημερώνω για να κάνουν και την ανάλογη διανομή του γεύματος. Αρχικά τα έξοδα ήταν δικά μας, μετά από δύο μήνες περίπου σκέφτηκα να το συνδυάζω και με ένα γλυκό ή μία σοκολάτα στα μικρά παιδιά και τότε το κοινοποίησα στο προσωπικό μου ιστολόγιο.
Με μία ανάρτηση μου στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, με πλησίασαν φίλοι και γνωστοί κι ενδιαφέρθηκαν να προσφέρουν το γλυκό ή τη σοκολάτα. Σιγά – σιγά επειδή ξεκίνησε η ανταπόκριση του κόσμου να γίνεται ακόμα πιο μεγάλη, ως προς το κομμάτι της λιχουδιάς, σκέφτηκα να τους ζητώ πρώτης ύλης υλικά. Τα φαγητά διανέμονται από το «Αγκαλιάζω Με αγάπη», σε άπορους, σε ηλικιωμένους, σε παιδιά, σε παιδιά με αναπηρίες ή με κάποιες ανάγκες και οι μητέρες τους δεν έχουν τον ανάλογο χρόνο. Σε άτομα επίσης, με νευρολογικά ή ψυχικά νοσήματα που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν. Είναι ένα μεγάλο δώρο για τον εαυτό μου αυτή μου η πράξη. Νοιώθω υπέροχα, αισθάνομαι ικανοποίηση μετά από την κούραση της κατασκευής του φαγητού, όταν όμως σκέπτομαι το χαμόγελο, του ανθρώπου που περιμένει ένα πιάτο φαγητό , είναι ταυτόχρονα και η ξεκούραση μου».