«Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν πολλά περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης τα οποία δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας και για τα οποία δεν έχει γίνει καμία καταγγελία επειδή πολλές γυναίκες φοβούνται την κοινωνική κατακραυγή, αφού η κοινωνία της Κύπρου είναι πολύ κλειστή», αναφέρει στους ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ η Βουλευτής του ΔΗΣΥ, Σάβια Ορφανίδου. «Οι γυναίκες δεν είχαν το σθένος ή δεν είχαν στήριξη ή βοήθεια από κάποιον άλλον ή ενδεχομένως είχαν δεχθεί και εκφοβισμό από εμπλεκόμενους φορείς για να μην το καταγγείλουν».
Η περίπτωση της συγκεκριμένης αθλήτριας είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση, που πρέπει να ακολουθηθεί από όλες τις γυναίκες που έχουν βιώσει με οποιονδήποτε τρόπο τη βία, είτε σεξουαλική, είτε στην οικογένεια, είτε με οποιονδήποτε τρόπο έχουν κακοποιηθεί. Η σιωπή δεν είναι λύση. Η σιωπή συμβάλλει στην κάλυψη του προβλήματος. Η κάθε κακοποιημένη γυναίκα καλείται να βρει τη δύναμη και το κουράγιο να αναζητήσει βοήθεια από τους ειδικούς που υπάρχουν στις αντίστοιχες Δομές Φιλοξενίας.
Μια γυναίκα για να βρει το θάρρος να μιλήσει πρέπει να νιώσει άνετα. «Πρέπει να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, αφού οι συγκεκριμένες γυναίκες φοβούνταν τον σχολιασμό, την κριτική. Ενθαρρύνουμε, αν υπάρχουν τέτοιου είδους κρούσματα, που υπάρχουν, είμαι βέβαιη ότι υπάρχουν στην Κύπρο, να μιλήσουν. Ακόμα και γυναίκες σε θέση ισχύος , που κατέχουν αξιώματα, να πάρουν το θάρρος να βγουν προς τα έξω, και θα έχουν τη στήριξη από όλες τις υπόλοιπες. Ν’ απορροφήσουμε κάποιους αρνητικούς σχολιασμούς όλες εμείς που θα κτίσουμε γύρω τους ένα γερό τείχος. Είναι καιρός να βγουν προς τα έξω να μιλήσουν, να μην φοβούνται, και ως κοινωνία έχουμε εμείς ευθύνη να μην κλείνουμε τα μάτια και τ’ αυτιά σ’ αυτά τα περιστατικά, το αντίθετο θα πρέπει να δημιουργούμε οι εμπλεκόμενοι φορείς τις κατάλληλες συνθήκες ούτως ώστε να διευκολύνουμε αυτές τις γυναίκες, επισημαίνει η κ. Ορφανίδου, στέλνοντας το μήνυμα πώς αυτές οι γυναίκες δεν είναι μόνες τους.
«Είμαστε εδώ με οποιονδήποτε τρόπο να τις στηρίξουμε, να δεχθούμε με καλοσύνη ν’ ακούσουμε και να τις κατευθύνουμε στις αρμόδιες υπηρεσίες ούτως ώστε αυτές να επιδείξουν τη σωστή διάθεση να βοηθήσουν», συμπλήρωσε.
Όπως ενημερώνει η Βουλευτής του ΔΗΣΥ, έχουν ήδη ετοιμαστεί επαρχιακά κλιμάκια στην Αστυνομία με εξειδικευμένο προσωπικό τα οποία θα αντιμετωπίζουν και θα διαχειρίζονται τις περιπτώσεις βίας. Είναι ακόμα ένα βήμα προς τα εμπρός.
Όπως σημειώνει πάντως το θέμα της βίας δεν είναι κάτι νέο, προϋπήρχε σε πολύ μεγάλο βαθμό μάλιστα, και πριν αντιμετωπίσουμε τις συνθήκες πανδημίας και της καραντίνας, όπου λόγω του περιορισμού στο σπίτι ο αρμόδιος Σύνδεσμος κατέγραψε 50% αύξηση στις καταγγελίες. Αίσθηση κάνει ότι καταγράφονταν περίπου 10 περιστατικά ανά ημέρα. Δεν πρόκειται για απλούς αριθμούς, αλλά για καταγγελίες βίας με θύματα γυναίκες.
«Απ’ όσα μας έχουν πει οι αρμόδιες υπηρεσίες ο περιορισμός στο σπίτι λόγω της πανδημίας και τα στατιστικά στοιχεία που μας είχαν αναφέρει κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος μεταξύ Μαρτίου και Μαΐου αύξησε τις αναφορές βίας στην οικογένεια», συμπληρώνει η κ. Ορφανίδου, επισημαίνοντας και τον ρόλο του Σπιτιού της Γυναίκας, το οποίο πλέον λειτουργεί από την 1η Δεκεμβρίου 2020 και το διαχειρίζεται το ΣΠΑΒΟ. «Οι γυναίκες μπορούν ν’ απευθυνθούν για οποιαδήποτε περιστατικά βίας και να τύχουν χειρισμού βοήθειας και στήριξης σε όλα τα επίπεδα. Έχει κλινικούς ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, μονάδα άμεσης δράσης αλλά και συνήγορο του παιδιού. Καλύπτει σε όλα τα επίπεδα τις ανάγκες που χρειάζεται μια γυναίκα. Από ό,τι έχει λεχθεί από τη μέρα δημιουργίας του μέχρι τις πρώτες μέρες Ιανουαρίου έχουν τύχει χειρισμού 32 περιστατικά γυναικών που ήταν κρούσματα βίας».
Η βία δεν διακρίνει ηλικίες ή κοινωνικά στρώματα. Τα θύματα θέλουν να ακουστούν ώστε να σωθούν ζωές και για να μπορέσουν να βρουν μια ισορροπία και πάλι στη ζωή τους, μετά το τραυματικό γεγονός που βίωσαν. Μιλήστε και καταδικάστε όσους προσπάθησαν να σας εκμεταλλευτούν και να σας ευτελίσουν. Αυτοί είναι που πρέπει να λογοδοτήσουν. Όποιοι κι αν είναι, και σε όποια θέση κι αν βρίσκονται.
Mετά τη γενναία απόφαση της Ολυμπιονίκη Σοφίας Μπεκατώρου να τολμήσει, να σπάσει τη σιωπή της και να μιλήσει για τη σεξουαλική κακοποίηση που, όπως καταγγέλλει, έχει υποστεί από παράγοντα της Ομοσπονδίας Ιστιοπλοΐας, προέκυψε ντόμινο καταγγελιών.
Ακόμη τέσσερις πρώην αθλήτριες ακολουθούν τον δρόμο της Σοφίας, μιλώντας και οι ίδιες για τις τραυματικές εμπειρίες που βίωσαν, και χαράσσοντας τον δρόμο για ένα #MeToo στην Ελλάδα. Οι εξομολογήσεις τους σοκάρουν και καταδεικνύουν πως υπάρχουν πολλές ιστορίες σεξουαλικής βίας και κακοποίησης γυναικών που επί χρόνια έμεναν στο σκοτάδι.
Ανάλογα ”εγκλήματα” βίας κατά των γυναικών συμβαίνουν και στη δική μας κοινωνία.
Η κ. Σουζάνα Παύλου, Πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής για τη Βία στην οικογένεια, μιλώντας στους ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ αναφέρει ότι στον χώρο του αθλητισμού υπάρχει γενικότερα μια σιωπή γύρω από το συγκεκριμένο θέμα. «Δυστυχώς είναι ανδροκρατούμενος χώρος στην Κύπρο, και αυτό δεν βοηθά να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον όπου γυναίκες, παιδιά, ανήλικα άτομα μπορούν να σπάσουν τη σιωπή τους».
Τόνισε παράλληλα ότι υπήρχε πρόθεση από τον ΚΟΑ να γίνει κώδικας για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της σεξουαλικής κακοποίησης στον αθλητισμό. Εντούτοις, όπως ανέφερε, «αυτό που έχει σημασία είναι ότι πέραν της υιοθέτησης κώδικα για την αντιμετώπιση της σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης στον αθλητισμό αυτό που χρειάζεται είναι να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον μηδενικής ανοχής, με την ευαισθητοποίηση, με τη συστηματική ενημέρωση και εκπαίδευση των παιδιών των αθλητών. Δεν έγινε εκστρατεία για ενημέρωση του κοινού. Φανερώνεται ότι τόσα χρόνια δεν έγινε κάτι για να εφαρμόσουν προληπτικά μέτρα για να μην γίνει το οποιοδήποτε περιστατικό».
Για τα άτομα που υφίστανται βία είναι συχνά πολύ δύσκολο να αποκαλύψουν και να καταγγείλουν την κακοποίηση που υφίστανται. Πολλοί παράγοντες συντείνουν σ’ αυτό, και σχετίζονται με την εμπιστοσύνη του κοινού στον θεσμό της Δικαιοσύνης, τον κοινωνικό στιγματισμό και τα αισθήματα ντροπής ή και αυτο-ενοχοποίησης των θυμάτων. Η κ. Παύλου επισημαίνει πως αυτό που συνέβη είναι θέμα κατάχρησης εξουσίας στο πλαίσιο της κουλτούρας βιασμού, η οποία ευνοεί τη σεξουαλική κακοποίηση αμφισβητώντας το θύμα και ρίχνοντας την ευθύνη αλλού».
«Πρέπει να δημιουργήσουμε εκείνο το περιβάλλον και τις συνθήκες, τις δομές, τις διαδικασίες όπου τα θύματα θα στηρίζονται, δεν είναι δική τους ευθύνη να νιώσουν ασφάλεια, είναι δική μας. Πρέπει να στηρίξουμε τα θύματα αν θέλουμε κι άλλα άτομα να σπάσουν τη σιωπή τους», καταλήγει η κ. Παύλου.