Μάχιμη δικηγόρος, με πολλές υποθέσεις στο ενεργητικό της, ανήκει στην – τεράστια – ομάδα των γυναικών που κατάφεραν να ισορροπήσουν την οικογένεια με την καριέρα.
Η Μέμα Σιμωνετάτου μιλάει στους «ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ» για τα δικαιώματα των γυναικών και για το θέμα που απασχολεί τις τελευταίες εβδομάδες την επικαιρότητα, με αφορμή το ντόμινο των σεξουαλικών παρενοχλήσεων.
«Ζούμε σε μια εποχή που η γυναίκα έχει κάνει πολλά βήματα μπροστά , με αγώνες και προσωπική προσπάθεια υπέρμετρη , σε βάρος της γυναικείας της υπόστασης, αλλά και της μητρικής της ιδιότητας . Η μητρική ιδιότητα , αυτή που αντί να την στέψει βασίλισσα στην στα βάθη της ιστορίας της , την μετέτρεψε σε όν κατώτερο από τον άνδρα. Πέτυχε όμως πολλά από την επιμονή και την αγωνιστική της διάθεση , όμως έχουν να γίνουν ακόμη πολλά για να μπορέσει να κατακτήσει στόχους που για τον άνδρα είναι αναντίρρητα δικοί του. Αυτό που για εμένα έχει κατακτηθεί είναι ότι καταφέραμε να τους κάνουμε να νιώσουν ότι είναι εκτός «πολιτισμού» εκτός κοινωνικής πραγματικότητας το να μην μπορεί μία γυναίκα να τοποθετείται ή να κατακτά στόχους που μέχρι πρότινος ήταν καθαρά «ανδρικοί». Θα μου πεις είναι αρκετό αυτό; Όχι δεν είναι γιατί η ουσία παραμένει ίδια ,τουλάχιστον όμως ξεκάθαρα δεν εμποδίζεται μια γυναίκα ή υπάρχει μεγάλος αντίλογος κάθε φορά που μια γυναίκα εμποδίζεται φανερά τουλάχιστον στην επαγγελματική της ανέλιξη.
Το πρόβλημα είναι βαθύ και έχει να κάνει με την νοοτροπία και την παιδεία μιας κοινωνίας και όχι με τους νόμους που ενδεχομένως θα θεσμοθετηθουν. Η δικηγορία είναι ένα επάγγελμα κατεξοχήν ανδρικό , μπορεί ο αριθμός των δικηγόρων γυναικών να είναι μεγάλος , όμως στην ουσία μόνο έλάχιστες γυναίκες καταφέρνουν να ξεχωρίσουν και να «κτίσουν» ένα όνομα ισάξιο με τους άνδρες συναδέλφους τους. Δεν τους εμποδίζει η πολιτεία , τους εμποδίζει η κοινωνική νοοτροπία και η έλλειψη παιδείας σε όλο αυτό. Φυσικά η γέννηση των παιδιών και οι εγκυμοσύνες δημιουργούν τεράστια τροχοπέδη για ένα διάστημα στην ζωή της επαγγελματία δικηγόρου. Εχουν να γίνουν πολλά , έχουν να αλλάξουν πολλά», εξηγεί η δικηγόρος, Μέμα Σιμωνετάτου.
Και συνεχίζει:
«Σίγουρα ζούμε ακόμη σε ένα κεκαλυμμένο φαλλοκρατικό σύστημα αφού η ζωή ενός άνδρα τυγχάνει όλων των προστατευτικών δικλείδων της προστασίας των επιλογών της ζωής του, όχι όμως και σε μια γυναίκα , που οι όποιες προσωπικές της επιλογές μπαίνουν στο μικροσκόπιο της κριτικής και της υπονόμευσης . Μην πηγαίνετε μακριά , παρατηρήστε όλες τις πολιτικές θέσεις ,τις θέσεις στην παιδεία , στην τέχνη , στις επιστήμες , εννοείται κυριαρχούν οι άνδρες, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι στα σχολεία και στις εξετάσεις σε συντριπτική πλειοψηφία αριστεύουν οι γυναίκες. Τι γίνεται μετά ; ξαφνικά χάνουν το iq τους ;Όχι βέβαια , το σύστημα τις πετάει.
Φυσικά έχουμε ευθύνη και οι ίδιες. Όταν μαθαίνουμε από μικρά κορίτσια στην ύπαρξη του άνδρα – πρίγκηπαπου θα μας πάρει από το χέρι μετά την πατρική μας οικογένεια και θα μας οδηγήσει εν είδη «σωτήρα» στην χάραξη της ζωής μας. Θα πρέπει να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις και με επιμονή να «πείσουμε» ότι είμαστε αποφασισμένες για τους πιο σκληρούς αγώνες.Να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας στηριζόμενες στην προσωπική μας αξία και γνώση».
Προσθέτει:
«Η σεξουαλική παρενόχληση όπως και η ψυχολογική και σωματική βία ενάντια σε γυναίκες σε όλους τους επαγγελματικούς κλάδους , νομίζω είναι κοινό μυστικό όλων μας . Ας μην δείχνουμε τώρα όλοι έκπληκτοι σαν τους αθώους που ζούσαν σε άλλη εποχή. Τα γνωρίζαμε όλοι και ειδικά σε κάποιους επαγγελματικούς χώρους που τα πράγματα ήταν ακόμη περισσότερο οξυμένα . Ο καλλιτεχνικός χώρος δυστυχώς χωράει πολύ «νερό» λόγω της ιδιαιτερότητας της τέχνης. Ακριβώς αυτό χρησιμοποίησαν οι επιτήδειοι προκειμένουν να ικανοποιήσουν όλες τις άρρωστες επιθυμίες τους. Σε κάθε περίπτωση , είναι μόνο καλό αυτό που γίνεται , ακόμη και αν ενέχει κινδύνους λόγω των μεγάλων χρονικών διαστμάτων που έχουν τελεστεί όλες οι πράξεις που καταγγέλλονται . Ο κίνδυνος υπάρχει και για το θύμα αλλά και για τον θύτη. Δυστυχώς όταν απομακρυνόμαστε πολύ από ένα γεγονός , ξεθωριάζουν πολλά, ξεθωριάζει η μνήμη, οι ειδικές συνθήκες και οι μικρές λεπτομέρειες που απαρτίζουν το μεγάλο «κάδρο» αλλά που είναι ουσιαστικές. Ολο αυτό οφείλει να το διαχειριστεί η πολιτεία με λεπτούς «χειρουργικούς χειρισμούς» διότι πρέπει να προστατεύσει ταυτόχρονα και άλλα σοβαρά κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα για τα οποία δόθηκαν αγώνες σε προγενέστερα χρόνια για την διαφύλαξή τους. Ναι στις καταγγελίες που έχουν υπόσταση , όχι όμως στα τηλεδικαστήρια , όχι στον σύγχρονο «Καιάδα» ρίψης ανθρώπινων ψυχών χωρίς έλεγχο και προσοχή».
Τονίζει:
«Είναι λοιπόν σημαντικό να μιλάμε , να καταγγέλλουμε χωρίς φόβο και ενοχές. Φόβο και ενοχές πρέπει να έχουν οι δράστες , οι θύτες όχι τα θύματα. Μια μεγάλη αγκαλιά σε όλους αυτούς που έχουν υποφέρει με την υπόσχεση ότι αυτή η κοινωνία θα τους προστατεύσει όχι μόνον από τις άδικες πράξεις που έχουν γίνει εις βάρος τους αλλά και από την λάσπη που κάθε φορά φορτώνονται όταν τολμάνε να μιλήσουν».