Η Μαρίνα Σταυρινού Κούκου κατέρχεται στις Βουλευτικές εκλογές υποψήφια με το ΑΚΕΛ στη Λευκωσία.
Από το 1990 είναι Συνδικαλίστρια και Γραμματέας του Γραφείου Γυναικών Εργατοϋπάλληλων της ΠΕΟ και από το 2017 είναι Εκτελεστική Γραμματέας της ΠΕΟ. Διετέλεσε μέλος της ΠΕΟΜ και ΕΔΟΝ. Είναι μέλος του Ε.Σ. της ΠΕΟ, του Ε.Σ. της ΠΟΓΟ, της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, Επικεφαλής του Γραφείου Μεταναστευτικής Πολιτικής και κατά του Ρατσισμού του ΑΚΕΛ. Είναι μέλος του Εθνικού Μηχανισμού για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, μέλος της Επιτροπής Ισότητας των Φύλων στην Απασχόληση, του Φορέα Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής, της Συμβουλευτικής Επιτροπής Ένταξης Μεταναστών, ταμίας του Λαϊκού Δικτύου Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Πάρεδρος του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος της Επιτροπής Προστασίας και Ευημερίας του Παιδιού Λευκωσίας – Κερύνειας, ταμίας του Εθνικού Δικτύου Κατά της Φτώχειας και Σχολική Έφορος Στροβόλου.
Μιλώντας στους ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ η και Σταυρινού Κούκου εξηγεί πως η εκλογή στο βουλευτικό αξίωμα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν μια επιπλέον έπαλξη αγώνα για μια κοινωνία ευημερούσα μακριά από ανισότητες και αδικίες. «Δυστυχώς οι πολιτικές προτεραιότητες της Κυβέρνησης και σε αρκετές περιπτώσεις και της πλειοψηφίας της Βουλής δεν κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση», τονίζοντας μάλιστα πως «ο κυριότερος λόγος που κατέρχομαι στις εκλογές είναι μέρος της προσπάθειας που χρειάζεται να καταβληθεί για αλλαγή των προτεραιοτήτων και της πολιτικής φιλοσοφίας που ακολουθείται σήμερα, ιδιαίτερα στο πεδίο των εργασιακών και κοινωνικών ζητημάτων, στα ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Επίσης, με την υποψηφιότητα της, υποστηρίζει όπως αναφέρει τη θέση για ενίσχυση της γυναικείας παρουσίας και ρόλου στην πολιτική ζωή, με ουσιαστική συμβολή στον αγώνα κατά των διακρίσεων και των ανισοτήτων, βελτιώνοντας έτσι τη κοινωνική θέση όλων των γυναικών.
Επιπρόσθετα η ίδια σημειώνει πως πιστεύει στη δύναμη του παραδείγματος «και αυτά που πιστεύω και για τα οποία αγωνίζομαι τα εφαρμόζω ξεκινώντας πρώτα από μένα, στην προσωπική, οικογενειακή και επαγγελματική μου ζωή. Δεν ικανοποιούμαι να είμαι εγώ καλά και δίπλα μου να έχω ανθρώπους που δυστυχούν. Θυμώνω και θλίβομαι όταν συνάνθρωποι μας που βρίσκονται στην ανάγκη των κρατικών υπηρεσιών, αναγκάζονται να εκτεθούν, να καταπατήσουν την αξιοπρέπεια τους ακόμη και για τα αυτονόητα». Παράλληλα αναφέρει πως δεν δέχεται την ελεημοσύνη ως απάντηση στην ανεπάρκεια της κοινωνικής πολιτικής, ενώ πιστεύει ακράδαντα ότι «ο ρόλος του Κράτους δεν εξαντλείται στην καταστολή και τη φοροσυλλογή, αλλά οφείλει να επενδύει στην πρόληψη και μέσα από μια δίκαιη ανακατανομή του πλούτου να προστατεύει και να φροντίζει για την ευημερία ολόκληρου του λαού. Ως εκ τούτου αγανακτώ με την εκτελεστική εξουσία που χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να αποπροσανατολίσει τον κόσμο για να αποποιηθεί των ευθυνών της».
Κληθείς να σχολιάσει προβλήματα που αντιμετωπίζει η Βουλή αναφέρει τον «πολιτικό πολιτισμό και το ήθος το οποίο σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι στο επίπεδο που απαιτείται», τονίζοντας πως «είναι ένα πράγμα στη Βουλή να υπάρχει διαφορά απόψεων και είναι άλλο να παραποιείται ή να αποκρύβεται η αλήθεια και να επιχειρείται μέσω του λαϊκισμού να κερδηθεί το παιχνίδι των εντυπώσεων», ενώ εξηγεί πως το πιο πάνω σχόλιο «δεν βαραίνει όλους, όμως γίναμε μάρτυρες περιστατικών όπου υπουργοί δήλωναν άλλα ενώπιων της Βουλής και σε μικρό διάστημα τα γεγονότα κατέδειξαν ότι έλεγαν ψέματα. Το ίδιο και με βουλευτές όπου παρουσίαζαν όπως ήθελαν γεγονότα τα οποία απείχαν από την πραγματικότητα. Δυστυχώς τέτοια φαινόμενα απομακρύνουν τους πολίτες από την συμμετοχή στην πολιτική καθημερινότητα και αυξάνουν την απογοήτευση της κοινωνίας», επισημαίνοντας πως αυτή η ανησυχητική κατάσταση θα πρέπει να απασχολήσει τη νέα Βουλή, η οποία θα πρέπει να βρει τους τρόπους να ανακτήσει την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό των πολιτών.
Παράλληλα η κα Σταυρινού Κούκου σημειώνει πως βρισκόμαστε στην εποχή των ραγδαίων κοινωνικών μεταβολών και την εμφάνιση νέων φαινομένων. «Η μη έγκαιρη λήψη μέτρων θέτουν την κοινωνία και τους θεσμούς της να τρέχουν πίσω από τις εξελίξεις. Οι επιπτώσεις που επιφέρουν επηρεάζουν, σε αρκετές περιπτώσεις, δυσμενώς τις ζωές πολλών ανθρώπων οι οποίοι ξεκινούν σε ένα δαιδαλώδη αγώνα με το υφιστάμενο σύστημα και τη γραφειοκρατικές του διαδικασίες, με νοοτροπίες και αντιλήψεις κ.α. για να βρουν το δίκαιο τους», υπογραμμίζει, εξηγώντας πως τα παραδείγματα είναι πολλά, «αναφέρω απλά ένα χαρακτηριστικό, το οικογενειακό δίκαιο και τα διάφορα περιφερειακά ζητήματα που προκύπτουν. Η Βουλή μέσα από το κοινοβουλευτικό της έργο αλλά και τον έλεγχο προς την εκτελεστική εξουσία μπορεί και πρέπει να ενεργεί έγκαιρα και άμεσα για αντιμετώπιση αυτών των αλλαγών».
Ερωτηθείς για τα ποσοστά αποχής τονίζει ότι ο κάθε ένας και η καθεμιά οφείλει να προβληματιστεί. «Η μη συμμετοχή καλώς ή κακώς δεν μπορεί να αποτελέσει επιλογή αφού δεν μπορεί να μεταφραστεί ως ενιαίο πολιτικό αίτημα. Παρόλα αυτά θα πρέπει να αφουγκραστούμε τους πολλούς και ετεροκλήτους λόγους που επιλέγει την αποχή ένα μέρος της κοινωνίας», αναφέρει και όπως υποστηρίζει επιχειρείται από κάποιους το τσουβάλιασμα και η καλλιέργεια της άποψης ότι «όλοι είναι το ίδιο». Αυτό γίνεται για να αποφύγουν να αντιμετωπίσουν τις ευθύνες τους είτε είναι σε ζητήματα διαφθοράς, είτε σε κακή διαχείριση της υγείας, είτε σε κατάχρηση εξουσίας και πολλά άλλα». Πιο συγκεκριμένα σημειώνει πως το τσουβάλιασμα λειτουργεί σαν απενεχοποίηση των πολιτικών που ευθύνονται για τα κακώς έχοντα που ταλανίζουν την καθημερινότητα μας (βλέπε αλλαγή πλαισίου παραχώρησης υπηκοότητας), «θα πρέπει όμως να εξηγήσουμε ότι η αποχή, ως έκφραση απαξίωσης και απογοήτευσης, ευνοεί στη διατήρηση της υφιστάμενης κατάστασης. Σε μια τέτοια περίπτωση την ευθύνη αλλά και τις συνέπειες τις επωμίζονται και οι απέχοντες».
Παράλληλα σχολιάζει πως τα αυξανόμενα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει ένας νέος, μια νέα σε καθημερινή βάση τον/την οδηγούν όλο και περισσότερο στην αποξένωση από τα κοινά. «Απότοκο της αποξένωσης είναι η υιοθέτηση της άποψης που λέει «κανείς δεν θα σε βοηθήσει, ό,τι κάμεις μόνος σου». Σε αυτό έρχεται να προστεθούν τα ζητήματα διαφθοράς, σύγκρουσης συμφερόντων, βολέματος κουμπάρων. Όλα αυτά οδηγούν στην αποστασιοποίηση των νέων από την πολιτική θεωρώντας πηγή του προβλήματος τα πολιτικά πρόσωπα και κόμματα», ενώ τονίζει πως τέτοια ζητήματα θα αντιμετωπιστούν με την ενεργό συμμετοχή των νέων στα κοινά και όχι με την αποχή. «Οι νέοι θα πρέπει να διεκδικήσουν μέσα από συλλογικούς αγώνες και οργανωμένα αυτά που τους ανήκουν και να φτιάξουν μια δημοκρατική και αξιοκρατική κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, αποκλεισμούς και περιθωριοποίηση».
Καταλήγοντας η κα Σταυρινού Κούκου αναφέρει πως ανήκει στην Αριστερά, «γιατί πιστεύω στις αρχές και τα ιδανικά της. Η πορεία του ΑΚΕΛ διαχρονικά ήταν μια πορεία αγώνων για κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα, με πολιτικό ήθος και σεβασμό στον άνθρωπο. Η συμμετοχή στα ψηφοδέλτια του ΑΚΕΛ αποτελεί μεγάλη τιμή και θα καταβάλω κάθε προσπάθεια στην επίτευξη των στόχων που έχει θέσει σε αυτή την εκλογική μάχη», προσθέτοντας πως το όραμα της για την επόμενη μέρα των εκλογών είναι ένα δυνατό ΑΚΕΛ, με μια δυνατή κοινοβουλευτική ομάδα η οποία να μπορεί να ανταποκριθεί επάξιά στα μικρά και μεγάλα ζητήματα που ταλανίζουν τον τόπο μας και στις προσδοκίες του εργαζόμενου λαού. «Να αποτελέσει ανάχωμα αντίστασης σε όλες τις συντηρητικές, αντιλαϊκές πολιτικές που έχουν οδηγήσει την κυπριακή κοινωνία σε πρωτοφανή φαινόμενα», σημειώνει.