O Γιώργος Σολωμού κατεβαίνει υποψήφιος στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές με το ΔΗΚΟ για την Κερύνεια. Όπως δηλώνει στους ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ σε περίπτωση εκλογής δεν θα δώσει τις μάχες του μόνο για την Κερύνεια αλλά και για όλο το νησί.
Ο ίδιος εξηγεί τον λόγο πίσω από την απόφασή του να διεκδικήσει μια θέση στα έδρανα της Βουλής τονίζοντας πως κατά κύριο λόγο «δεν μπορούσε να βλέπει άλλο την επαρχία Κερύνειας χωρίς διεκδικητική φωνή όσον αφορά το Κυπριακό», αναφέροντας πως η επαρχία Κερύνειας στην οποία κατέρχεται υποψήφιος είναι ολοκληρωτικά κατεχόμενη, και εκπροσωπείται μόνο από τα δύο μεγάλα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ «γιατί έγινε κάτι παράδοξο όσον αφορά τον εκλογικό νόμο τις τελευταίες εκλογές του 2016 και έτσι το ΔΗΚΟ δεν εξέλεξε βουλευτή», δηλώνει προσθέτοντας πως κατεβαίνει στη συγκεκριμένη επαρχία για να προσθέσει το δικό του λιθαράκι ούτως ώστε «να μπορέσουμε να επανακτήσουμε την έδρα της Κερύνειας και να δώσουμε μια διεκδικητική δυνατή φωνή που χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε». Παράλληλα επισημαίνει ότι ένας Βουλευτής εκπροσωπεί όλες τις επαρχίες, όλο τον Κυπριακό λαό στο Κοινοβούλιο, «αφού θα κληθεί να ψηφίσει για μια σειρά νομοσχεδίων είτε αυτά αφορούν την Υγεία, την Παιδεία, το Περιβάλλον» υπογραμμίζοντας πως βλέπει καθημερινά «να διολισθαίνει η ποιότητα ζωής των συμπολιτών μας, να εξαφανίζεται η μεσαία τάξη, να χτυπιέται γενικά η νοοτροπία και η κοινωνία της Κύπρου όπως την είχαμε γνωρίσει. Πρέπει να μπει κάπου ένας φραγμός και να ξεκινήσει η προσπάθεια αλλαγής και ανοικοδόμησης για να πάρουμε την ποιότητα της ζωής εκεί που μας αξίζει. Θέλω να πιστεύω ότι φέρω εκτός από το νεαρό της ηλικίας, νέες ιδέες και νέα μυαλά που τόσο πολύ έχει ανάγκη αυτός ο τόπος», σημειώνει.
Ο ίδιος αναφέρει επίσης πως καλώς ή κακώς είναι κοντά στα πολιτικά δρώμενα του τόπου αρκετά χρόνια και έτσι δεν μπορεί να κρύψει το ποιος είναι, «ξέρουν όλοι τις πολιτικές μου θέσεις. Αυτό που εγώ προσπαθώ να φέρω στην πολιτική σκηνή, χωρίς να λέω ότι έχω το αλάθητο, είναι την αλλαγή κουλτούρας και της νοοτροπίας ότι όλοι οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι. Δεν είμαστε όλοι οι πολιτικοί διεφθαρμένοι, δεν είμαστε όλοι το ίδιο, έχει και ανθρώπους έντιμους. Εγώ προσωπικά διεκδικώ πάντα αυτό που πιστεύω ότι είναι το σωστό, διεκδικώ για εκείνο που πιστεύω ότι πρέπει να είναι το δίκαιο και το παλεύω μέχρι τέλους, δεν εγκαταλείπω εύκολα και δεν θυμάμαι να εγκατέλειψα ποτέ», τονίζει, προσθέτοντας ότι η προσπάθεια συνεχίζεται γιατί όπως και η ζωή γενικά έτσι και η πολιτική είναι ένας αγώνας. «Συνεχίζουμε, προσπαθούμε, παλεύουμε για ένα καλύτερο αύριο», δηλώνει ενώ υπογραμμίζει πως έχει άγχος «γιατί πιστεύω ότι οι γονείς μας, μας έδωσαν ότι μπόρεσαν να μας δώσουν και εμείς προσπαθούμε να δώσουμε ότι καλύτερο στα δικά παιδιά μας. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε, εξ ου από το να παραμείνω στον καναπέ μου και να επιλέξω την αποχή συμμετέχω γιατί μόνο με τη συμμετοχή μπορείς ν’ αλλάξεις τα δεδομένα».
Συνεχίζοντας, επισημαίνει πως σε όλα τα κόμματα υπάρχουν αξιόλογοι υποψήφιοι, «αν οι πολίτες εκλέξουν στο Κοινοβούλιο από όλα τα κόμματα σωστούς ανθρώπους με σωστά κριτήρια, οι οποίοι πραγματικά θέλουν την αλλαγή τότε η αλλαγή σιγά σιγά θα έρθει. Σίγουρα δεν πρέπει να περιμένουμε από τη μια μέρα στην άλλη ν’ αλλάξουν τα πάντα, γιατί η Ρώμη δεν κτίστηκε σε μια μέρα, θέλει κόπο και μόχθο. Από την άλλη διαφωνώ κάθετα με αυτούς που λένε ότι θέλουμε ανεξάρτητους υποψήφιους γιατί τα κόμματα φταίνε, και τα κόμματα όμως αποτελούνται από ανθρώπους οι οποίοι έχουν τη δική τους μόρφωση, γνώσεις, επιτυχίες στον τομέα τους, είναι άνθρωποι οι οποίοι ανήκουν κάπου γιατί πιστεύουν ότι εκπροσωπούνται κάπου», τονίζει φέροντας το παράδειγμα ότι «ούτε με τους συζύγους μας δεν συμφωνούμε στο 100% πόσο μάλλον με τα κόμματα, άρα όλοι θα έχουμε διαφωνίες μεταξύ εμάς και των κομμάτων. Από την άλλη βρίσκεις το κόμμα το οποίο θεωρείς ότι σε εκπροσωπεί στα πλείστα, στα πιο σημαντικά θέματα που σε αφορούν και προσπαθείς να κάνεις την αλλαγή στον αγώνα σου, δεν σημαίνει όμως ότι κάποιος ο οποίος προέρχεται ή κατέρχεται υποψήφιος σε ένα κόμμα είναι πταίσμα της κοινωνίας και θεωρείται κομματόσκυλο», εξηγεί.
Ερωτηθείς για τα προβλήματα που μαστίζουν την κοινωνία μας τονίζει πως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι της διαφθοράς και «είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει και την ίδια τη Βουλή, γιατί η σήψη και η διαφθορά έχουν διαλύσει την Κυπριακή κοινωνία και βρίσκεται παντού, από το πιο μικρό επίπεδο στο πιο ψηλό», προσθέτει εξηγώντας πως εάν η Βουλή πρέπει να σηκώσει τα μανίκια και να ξεκινήσει δουλειά με σκοπό να πατάξει τη διαφορά, «και να την πατάξει πραγματικά και όχι για το θεαθήναι, κάνοντας πραγματικές τομές, βάζοντας δικλίδες ασφαλείας κερδίζοντας έτσι και την εμπιστοσύνη του κόσμου», επισημαίνει, εξηγώντας πως υπάρχει και το θέμα της Υγείας το οποίο πρέπει να προβληματίσει τη Βουλή όπου θα πρέπει να δει τι πραγματικά πρέπει να κάνει όσον αφορά τη βελτίωση της ποιότητας της προσφερόμενης Δημόσιας Υγείας στους πολίτες, υπογραμμίζοντας επίσης πως πρέπει να προβληματίσουν και τα θέματα Παιδείας, «όπου έχουν κτυπηθεί απίστευτα και λόγω της Πανδημίας το τελευταίο διάστημα». Επιπρόσθετα, αναφέρεται και στην Οικονομία, και πιο συγκεκριμένα στον Τουρισμό, που όπως σημειώνει «είμαστε πρώτοι σε όλη την Ευρώπη με αριθμό κρουσμάτων ανά ένα εκατομμύριο πληθυσμού. Αν συνεχιστεί αυτό πώς θα έχουμε Τουρισμό, που είναι το 20-25% του ΑΕΠ μας, να συνεισφέρει στην Οικονομία το καλοκαίρι για να ξελασπώσουμε;», διερωτάται. «Όλα αυτά θα πρέπει να προβληματίσουν».
Παράλληλα αναφέρει πως για τους πιο πάνω λόγους «πρέπει να συγκεντρωθούμε σε όλα αυτά που πραγματικά θα αναβαθμίσουν την Κύπρο και να την κάνουν ξανά ένα χώρο που πραγματικά θα νιώθεις ασφάλεια να μεγαλώσεις την οικογένειά σου, ενώ όσον αφορά τα θέματα διαφθοράς, Υγείας και Οικονομίας να είναι μια ευημερούσα κοινωνία», προσθέτοντας πως πάντα υπάρχει και το καλύτερο, «κάτι είναι καλύτερο από το τίποτε, ξεκίνησε αυτό το κάτι από τη Βουλή, μπήκαν κάποιες δικλίδες, αλλά να είμαστε και λίγο ρεαλιστές καλό είναι να αναφερθεί ότι πολλές φορές υπάρχουν οι νόμοι αλλά δεν εφαρμόζονται, ή υπάρχουν κάποιές δικλίδες αλλά πάλι δεν εφαρμόζονται. Για παράδειγμα, η Βουλή ψήφισε μέσα στον Ιούλιο τους νέους αυστηρούς κανονισμούς για τα διαβατήρια, αλλά η Κυβέρνηση προχώρησε στην έκδοση διαβατηρίων με το προηγούμενο καθεστώς που ήταν πιο χαλαρό, βρίσκοντας παράθυρο να μην χρησιμοποιήσει τους αυστηρούς κανονισμούς. Όλοι μαζί πρέπει να δράσουν για να φέρουν την αλλαγή», τονίζει.
Ο κος Σολωμού, επιπρόσθετα αναφέρεται κια στο θέμα του εμβολιασμού το οποίο και προβληματίζει, «όμως προβληματίζει και το θέμα του κορωνοϊού, χάσαμε την καθημερινότητά μας, αντιληφθήκαμε ότι κάποια πράγματα δεν είναι δεδομένα όταν φοβάσαι να πας στους γονείς σου γιατί είναι ευπαθείς ομάδες, όταν δεν μπορείς να ταξιδέψεις, δεν μπορείς να πας σε χώρους εστίασης κοκ, πρέπει να αντιληφθούμε όλοι μαζί σαν ανθρωπότητα να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε ούτως ώστε να μπορέσουμε επιτέλους να επιστρέψουμε επιτέλους στην καθημερινότητά μας», εξηγεί, σημειώνοντας πως «εάν ο εμβολιασμός είναι το μέσο για να δοθεί ένα τέλος γιατί να μην το χρησιμοποιήσουμε; Δεν υπήρξε άλλη πανδημία η οποία να αλλάξει τόσο πολύ την καθημερινότητα, τον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη, τα ταξίδια, πρώτη φορά αντιμετωπίζει κάτι τέτοιο η ανθρωπότητα, άρα έπρεπε να κινηθεί ανάλογα, διαφορετικά θα κατηγορούσαμε τους επιστήμονες ότι δεν μπορούν να βρουν ένα εμβόλιο γι’ αυτήν την ασθένεια. Κάποια εμβόλια θα είναι καλύτερα, αν δούμε όμως τις επιπτώσεις από τους εμβολιασμούς σε σχέση με το πόσα κρούσματα είχαμε και θανάτους, είναι πολύ καλύτερα να πάμε με το εμβόλιο», υπογραμμίζει.
Επίσης, ο κος Σολωμού, αναφέρει πως «το να επιλέγει κάποιος ν’ απέχει από τα κοινά καταλήγει, όσο κι αν δεν το θέλει, να τον κυβερνούν οι κατώτεροι του, όπως είπε και ο Πλάτωνας και αν πραγματικά θέλουμε να δίνουμε τον σεβασμό που απαιτείται στους αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους οι οποίοι μας έδωσαν τόσα πολλά, είναι μια από τις βασικές αρχές», τονίζοντας πως όταν δεν πάει κάποιος να ψηφίσει χάνει και το δικαίωμα της κριτικής γιατί δεν συμμετείχε. «Άρα αυτό που εγώ λέω είναι ότι όλοι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό που λέμε αγανάκτηση και φεύγουμε είναι μια δικαιολογία γιατί δεν θέλουμε να πάμε να επιλέξουμε. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι από όλα τα φάσματα, διαφορετική ακαδημαϊκή μόρφωση, διαφορετικούς κομματικούς σχεδιασμούς, διαφορετικές ιδέες, είναι τόσες πολλές οι επιλογές που δεν γίνεται να μην βρίσκουμε κάποιον ο οποίος πιστεύουμε ότι είναι κοντά μας», αναφέρει τονίζοντας πως «κάποια νέα παιδιά κάποτε θυσιάστηκαν για να έχουμε εμείς το δικαίωμα να ψηφίζουμε, για να έχουμε Δημοκρατία, δεν γίνεται να μην ψηφίζουμε, είναι το απόλυτο στοιχείο της Δημοκρατίας, δεν γίνεται να επιλέγεις να μην ψηφίσεις». Παράλληλα, σημειώνει πως η αποχή πάντα υπήρχε, «αν ανατρέξουμε πίσω και πάμε να δούμε εκλογικές αναμετρήσεις πριν το 2004 που ήταν υποχρεωτική ψηφοφορία, υπήρχε μια αποχή της τάξεως 10-11%, ήρθε να προστεθεί ένα άλλο 20%, και μπορεί να μιλάμε για 100,000 κόσμο ο οποίος μπορεί να αναδείξει ένα κομματικό σχηματισμό πρώτο, άρα πρέπει να αντιληφθούν όλοι και κυρίως οι νέοι ότι η επιλογή να μην πάνε να ψηφίσουν απλά δίνει το δικαίωμα σε αυτούς που πάνε να ψηφίσουν να αναδείξουν αυτούς που πιστεύουν ότι είναι σωστοί και αν δεν πάνε να ψηφίσουν απλά θα συνεχίσει να συμβαίνει το ίδιο και το ίδιο, δηλαδή επιλέγουν άλλοι για εσένα».
Καταλήγοντας ο κος Σολωμού επισμαίνει πως η πολιτική είναι μια συνεχόμενη πάλη «ένας συνεχόμενος αγώνας σε ένα σπίτι που ονομάζεται πολιτική, είναι εκεί που διαμορφώνονται τάσεις, απόψεις, νόμοι οι οποόοι καθορίζουν το μέλλον μας, το δικό μας, των παιδιών μας και των γενιών που θα έρθουν. Συνεπώς κανένας δεν μπορεί να λείπει από αυτήν τη μάχη, εγώ επέλεξα να είμαι μέσα στη διαδικασία παρά να είμαι παρατηρητής και αν καταφέρω να εκλεγώ στις εκλογές υπόσχομαι θα συνεχίσω με την ίδια δυναμική και το ίδιο σθένος με όσα αυτά που πιστεύω, να κάνω έστω και ένα μικρό βήμα προς τα μπροστά προς τη σωστή κατεύθυνση, ένα μικρό λιθαράκι για την καλυτέρευση αυτού του τόπου που είναι η πατρίδα μου, ο τόπος μου. Θεωρώ ότι πλέον την ευθύνη την έχει η δική μου γενιά, και θεωρώ ότι πρέπει να πιάσουμε τη σκυτάλη από τους παλαιότερους με όλο τον σεβασμό με ότι μας έχουν δώσει για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε κι εμείς ούτως ώστε να δώσουμε τη σκυτάλη αργότερα για να υπάρξει συνέχεια για τα πιστεύω μας, τις Αρχές, τις διεκδικήσεις μας για να μπορέσουμε πραγματικά να κάνουμε αυτόν τον τόπο καλύτερο για να ζήσει κάποιος». Επιπρόσθετα αναφέρεται και στην επαρχία της Κερύνειας όπου «θεωρώ έντονα ότι ήταν ο φτωχός συγγενείς τα τελευταία χρόνια και δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι, πρέπει να είναι η σημαία και η ναυαρχίδα του αγώνα μας για δικαίωση, συνεπώς πρέπει να έχει δυνατή φωνή, θεωρώ ότι μπορώ να είμαι η δυνατή φωνή της επαρχίας με όσα πιστεύω και θεωρώ ότι πρέπει να κρίνουν με σωστά κριτήρια ποιος είναι ο καταλληλότερος για να μεταφέρει τη σωστή φωνή, τόσο στο Κοινοβούλιο αλλά και στους πολιτικούς αγώνες και για το Κυπριακό που κάνει ο κυπριακός Ελληνισμός για επιβίωση σε αυτόν τον τόπο», σημειώνει.