Μόνο γλωσσικά αν το δούμε η οικοκτονία προέρχεται από το ελληνικό «οίκος» και το caedere (σκοτώνω). Ουσιαστικά, η ΟΙΚΟΚΤΟΝΙΑ σημαίνει να σκοτώνεις το σπίτι της ανθρωπότητας, τον πλανήτη μας. Υπάρχει κάποιος άνθρωπος που δεν καταλαβαίνει ότι αν η ασφάλεια και η υγεία της γης εξαφανιστούν, κινδυνεύει η ανθρώπινη ζωή στη γη; Μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ένα άλλο σπίτι – εκτός του πλανήτη γη – για να πάμε σήμερα;
«Η οικοκτονία είναι όμοια λέξη με τη γενοκτονία», εξηγεί στους ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ο Σπύρος Χριστοφίδης, υποψήφιος βουλευτής της ΕΔΕΚ., τονίζοντας πως τον Απρίλιο του 2010, μια πρόταση διεθνούς νόμου της οικοκτονίας υποβλήθηκε στην Επιτροπή Δικαίου των Ηνωμένων Εθνών από την δικηγόρο από το Ηνωμένο Βασίλειο, Polly Higgins. «Η Higgins πρότεινε ορισμό του εγκλήματος ως τροποποίηση του Καταστατικού της Συνθήκης της Ρώμης: Η οικοκτονία είναι η εκτεταμένη ζημιά, καταστροφή ή απώλεια οικοσυστήματος μιας δεδομένης περιοχής, είτε από ανθρώπινη ενέργεια είτε από άλλες αιτίες, σε βαθμό που η ειρηνική απόλαυση από τους κατοίκους αυτής της περιοχής έχει μειωθεί σοβαρά».
Επιπρόσθετα ο κος Χριστοφίδης επιδησημαίνει πως όταν μιλάμε για οικοκτονίες υπάρχουν δύο κατηγορίες, οι φυσικές οικοκτονίες που μπορεί να περιλαμβάνουν ηφαιστειακές εκρήξεις, τσουνάμι, τυφώνες, αυξανόμενα επίπεδα της επιφάνειας της θάλασσας, πλημμύρες, φωτιές κ.ο.κ. και οι ανθρωπογενείς οικοκτονίες.
Πώς συμβαίνουν οι ανθρωπογενείς οικοκτονίες και για ποιους λόγους; Ο ίδιος εξηγεί πως συμβαίνουν κυρίως από ιδιωτικές εταιρείες που ενώ δεν έχουν σκοπό να προκαλέσουν βλάβη σε οικοσυστήματα, λόγω του τεράστιου κέρδους που επιδιώκουν να βγάλουν, δεν υπολογίζουν τόσο το κόστος ή το κακό που προκαλούν -άμεσα και έμμεσα- σε ανθρώπους, με τις πολιτικές και τακτικές που εφαρμόζουν.
«Οι οικοκτονίες στο μέγεθος που τις ξέρουμε να συμβαίνουν δεν μπορούν να ανατραπούν, είναι σααν τις γενοκτονίες. Πρέπει να ξανακτίσεις έναν λαό για να ανατραπούν, αν θέλουμε όντως να βοηθήσουμε πρέπει να τις προλαμβάνουμε και να τις σταματήσουμε όσο είναι καιρός», σημειώνει.
Παράλληλα προσθέτει πως «σήμερα βλέπουμε την οικοκτονία να συμβαίνει με «δημοκρατικές», άνομες και συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς να νοιάζεται κανείς ιδιαίτερα για τις συνέπειες εκτός φυσικά από αυτούς που τελικά θα τις επωμιστούν και τελικά θα πληρώσουν είτε με την υγεία τους, είτε χάνοντας τη γη τους, το σπίτι τους, την ταυτότητα ακόμη και τη ζωή τους», εκφράζοντας την άποψη πως η μόνη λύση για την ανατροπή της οικοκτονίας είναι η πρόληψη.
Ο κος Χριστοφίδης αναφέρει πως χρειαζόμαστε νομοθεσία για την οικοκτονια αφού «είναι ένας τρόπος ούτως ώστε να διασωθεί ένα μεγάλο μέρος των οικοσυστημάτων του πλανήτη που καταστρέφονται από εταιρείες, οι οποίες στόχο έχουν το συμφέρον τους, χωρίς όμως να σκέφτονται ή να επωμίζονται τις συνέπειες των πράξεών τους, καθώς αυτές πέφτουν στους ώμους των κατοίκων, των οποίων απειλείται άμεσα ο τρόπος ζωής, η υγεία των παιδιών τους, η οικονομική τους ανεξαρτησία και η γη τους», επισημαίνοντας παράληλλα πως γίνεται τεράστιος αγώνας να καταστεί η οικοκτονία το 5ο Ποινικό Αδίκημα στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, αγώνας που οργανώνεται από τον οργανισμό STOP ECOCIDE INTERNATIONAL.
Καταλήγοντας αναφέρει ότι αν και πολίτες της Κύπρου ήδη συμμετέχουν στον αγώνα αυτό, κυρίως μέσω του Stop Ecocide Cyprus, «θεωρώ ότι χρειάζεται στην Κύπρο να προστατέψουμε και οι ίδιοι το δικό μας οικοσύστημα πριν να είναι αργά, υπογραμμίζονας πως ένας σημαντικός πυλώνας της υποψηφιότητάς του αφορά το Περιβάλλον και «ειδικά το θέμα της οικοκτονίας, που στην Κύπρο δεν το έχει αγγίξει κανένας».