«Θέλω να απαλλαγώ από την τουρκική κατοχή. Θέλω ν’ απαλλαγώ από τα κατοχικά στρατεύματα. Θέλω ν’ απαλλαχτώ από τις καταραμένες συνθήκες εγγυήσεων του ’60. Θέλω να πάρω εδάφη πίσω, τη Μόρφου, τα Βαρώσια και άλλες περιοχές. Θέλω μια δίκαιη διευθέτηση του περιουσιακού», είπε πρόσφατα ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ κ. Αβέρωφ Νεοφύτου, προσθέτοντας πως «για να τα πάρω όλα αυτά, χρειάζεται να δώσω στους Τουρκοκύπριους την πολιτική ισότητα».
Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ ανέφερε πως κατανόησε και στήριξε την προσπάθεια του Προέδρου της Δημοκρατίας για να σπάσουμε το αδιέξοδο, με την αποκεντρωμένη Ομοσπονδία.
«Λέχθηκαν και δεν διαφωνώ, πως πολλές εξουσίες στην κεντρική κυβέρνηση κάνουν το κράτος μη λειτουργικό. Γι’ αυτό και ακούστηκε η σωστή και σοφή θέση για αποκεντρωμένη Ομοσπονδία», ανέφερε.
Πρόσθεσε πως αυτό που δεν μπορεί να δεχτεί είναι «από τη μια όταν υπάρχουν πολλές εξουσίες στην κεντρική κυβέρνηση, να λέμε και να απορρίπτουμε ότι αυτό θα είναι ένα μη λειτουργικό μόρφωμα και όταν πάμε να συζητούμε για αποκεντρωμένη Ομοσπονδία και πάλι να την απορρίπτουμε γιατί έχει συνομοσπονδιακά δήθεν στοιχεία».
Αυτά δήλωσε πρόσφατα ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου ανοίγοντας το φάκελο «πολιτική ισότητα» για τους Τουρκοκύπριους.
Ας μην ξεχνάμε ότι πάγια θέση των «κατεχομένων» και της Τουρκίας είναι ότι οποιαδήποτε λύση για το Κυπριακό πρέπει να βασίζεται στην κυριαρχία της ισότητας στους μηχανισμούς συμμετοχής και λήψης αποφάσεων. Μήπως, όμως, όταν λέμε κυριαρχία της ισότητας εννοούμε την ύπαρξη δύο κρατών;
Η πάγια θέση του Προέδρου Αναστασιάδη
Πάγια θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι η συνέχεια του διαλόγου από εκεί που είχε τερματιστεί στο Κραν Μοντάνα ως αποτέλεσμα της μη αποδοχής από πλευράς της Τουρκίας των στοιχειωδών παραμέτρων που ο ίδιος ο ΓΓ είχε θέσει, δηλαδή την κατάργηση του αναχρονιστικού συστήματος των εγγυήσεων, των επεμβατικών δικαιωμάτων, της μόνιμης παρουσίας κατοχικού στρατού, της ερμηνείας του τι σημαίνει αποτελεσματική συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στη διοίκηση, πού, σε ποια Σώματα, πότε και πώς ασκείται η θετική ψήφος που διεκδικούν για να φτάσουμε στην πολιτική ισότητα.
Όπως , μάλιστα, ο ίδιος δήλωσε κατά καιρούς, «δεν αρνούμαστε την πολιτική ισότητα, εκείνο που αρνούμαστε είναι την αριθμητική ισότητα. Εκείνο που αρνούμαστε δεν είναι την αποτελεσματική συμμετοχή, είναι τη για κάθε απόφαση ψήφο».
Ξεκαθάρισε, μάλιστα, ότι αποδέχεται τη θετική ψήφο όπως αυτή ασκείται εκεί και όπου ενδεχόμενα καταχρώμενη η πλειοψηφία των δικαιωμάτων της να θελήσει να επιβληθεί μέσω αποφάσεων που θα δημιουργήσουν αρνητικά αποτελέσματα για την τουρκοκυπριακή πολιτεία ή κοινότητα. Κατά λέξη δήλωσε: «Εκεί να έχουν το δικαίωμα ως ασπίδα την άσκηση της θετικής ψήφου. Και πάλι, όμως, θα πρέπει να υπάρχει ένας αποτελεσματικός μηχανισμός επίλυσης διαφορών για να μην υπάρχει κατάχρηση του δικαιώματος επικαλούμενοι κάθε φορά ότι θα επηρεαστούν αρνητικά. Δεν κατανοώ τι μου εισηγούνται κάποιοι να αποδεχτώ, ότι για κάθε απόφαση που θα παίρνει το κεντρικό κράτος θα πρέπει να έχω μια θετική ψήφο των Τουρκοκυπρίων, προκειμένου να υπάρξει η πολιτική ισότητα, όπως την αποκαλούν. Και αυτό θα είναι πολιτική ισότητα ή θα είναι πολιτική ανισότητα; Σε ποιο άλλο Σύνταγμα της όποιας χώρας, είτε των ΗΕ είτε της ΕΕ είτε όποιου συντεταγμένου κράτους, υπάρχει το δικαίωμα στη μια κοινότητα ή στη μια πολιτεία να αποφασίζει για την τύχη της υπολοίπου χώρας διότι έτσι εξασφαλίζεται τάχα η πολιτική ισότητα;. Αυτό είναι ακριβώς η ναρκοθέτηση της πολιτικής ισότητας και η δημιουργία της πολιτικής ανισότητας. Διότι η μια των κοινοτήτων θα είναι υποχρεωμένη και το κράτος θα είναι υποχρεωμένο προκειμένου να λειτουργήσει, να επιτύχει τη θετική ψήφο της άλλης πλευράς».
Αξίζει, όμως, να αναφερθεί ότι ως γενική αρχή στα ψηφίσματα του ΟΗΕ για το κυπριακό γίνεται αναφορά στην ισότητα των δύο λαών αλλά και των δύο κρατών σε ένα ομόσπονδο σύστημα αλλά και η αποτελεσματική συμμετοχή στα όργανα και στις αποφάσεις της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
Εδώ, όμως, έγκειται και η βαθιά διαφωνία των δύο πλευρών, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Οι Τ/κ ζητούν ίση αριθμητική συμμετοχή αλλά και δικαίωμα αρνησικυρίας όπου δεν είναι δυνατή η ίση αριθμητική συμμετοχή ενώ οι Ε/κ επιδιώκουν αποτελεσματική συμμετοχή.